عکس العمل امام نسبت به جنگ شش روزه ی صهیونیست ها

عكسالعمل امام نسبت به جنگ شش روزهي صهيونيستها

صهيونيستها در خرداد 1346 از زمين، هوا و دريا به كشورهاي همسايه يورش بردند و بار ديگر جهان اسلام را در معرض خطر جدي قرار دادند.

راديو بغداد در نوزدهم خرداد ماه با قطع برنامهي عادي خود و سه بار تكرار توجه فرماييد اعلاميهي امام را در زمينهي جنايت رژيم صهيونيستي و تحريم اقتصادي آن، قرائت كرد.

امام در اين اعلاميه دولت اشغالگر صهيونيست را مادهي فساد در قلب ممالك اسلامي و عامل مقاصد استعمار دانست و ريشهكن كردن آن را وظيفهي جهان اسلام، بهويژه ممالك اسلامي و ملل بزرگ اسلام شمرد. در پايان نيز فتواي تاريخي خود را مبني بر تحريم كمك به اشغالگران، برقراري هر نوع رابطهي تجاري و سياسي با آن و استفاده از اجناس ساخت آنان را صادر كرد.(238)

بسياري از مراجع تقليد و علماي عراق و ايران نيز طي تلگرافها و اعلاميههايي، رژيم صهيونيست اسرائيل را محكوم و مسلمانان را به كمك فراخواندند.

موج اعتراضها، احساسات تند و خشم روحانيت و ملت ايران در رابطه با جنگ شش روزهي اسرائيل عليه اعراب، بهطور غيرمستقيم بر گسترش دامنهي نهضت افزود و دست رژيم را از سركوب موج جديد مبارزه كوتاه كرد.

عكسالعمل كارگزاران رژيم در اين جريان نيز به گونهاي بود كه به رسوايي بيشتر شاه و حاميان او انجاميد. آنها با حمله به مدرسهي دارالشفا و فيضيه، به بهانهي پايينكشيدن عكسهاي امام، آن دو مدرسه را اشغال و طلاب را مورد آزار قرار دادند. در مقابل، علماي قم، تهران و برخي شهرستانها، بيدرنگ دست به اعتصاب زدند و نماز جماعتها را تعطيل كردند. موج خشم و اعتراض به حوزهي نجف اشرف نيز كشيده، طلاب با راهپيمايي تا خانهي مراجع، خواستار اقدام جدي عليه رژيم شدند. حضرت امام نيز طي سخنراني كوتاهي در 17 شهريور 1346 فرمود: شما وظيفه داريد از هر راه ممكن برادران خود را در ايران ياري كنيد.

عكسالعمل ديگر رژيم، غارت منزل و ضبط كتابخانهي امام بود. اين اقدام در 22 آبان 1346 انجام پذيرفت و از آن پس، رفت و آمد به منزل امام ممنوع شد و چند نفر از مسئولان خانهي امام نيز تبعيد شدند.

با وجود فرصت كوتاهي كه با قرائت اعلاميهي امام در راديو آزاد ايران در پنجم محرم (27 فروردين 1346) به دست رژيم افتاد و توانست با استفاده از اين فرصت، تبليغات وسيعي را در زمينهي اتهام جديد به امام، مبني بر ارتباط كمونيستها با ايشان به راه اندازد، استقبال ملت از پيامهاي امام و نفوذ امام در نجف اشرف كه در گزارشهاي رسمي ساواك ديده ميشد، به يكباره رژيم را به هراس انداخت، زيرا به روشني ميديد تمامي توطئههايش خنثي شده است.

ساواك به مسئلهي افزايش شهريههاي امام در حوزههاي علميهي عراق و ايران حساسيت بيشتري از خود نشان ميداد(239) و معتقد بود، افزايش كمكهاي مالي مردم نشانهي علاقهي آنان به امام و نفوذ روزافزون رهبر نهضت اسلامي است.

سرانجام گزارشها و تحليلهاي ساواك، رژيم را به اين نتيجه رساند كه بردن امام به نجف يك اشتباه بزرگ بود، از اينرو، كارگزاران توطئهي جديدي را طراحي كردند و خواستند امام را به هندوستان تبعيد كنند، اما افشاي زودهنگام اين توطئه و عكسالعملهايي كه از سوي سازمانها و گروههاي مذهبي و غيرمذهبي در ايران، عراق، اروپا و امريكا صورت گرفت، رژيم را ناكام گذاشت.